Chata Nekromanty

Rad · Usser

Opis: Stara poniszczona chata, a w niej jeden duży pokój. W pokoju stoi 6 ogromnych regałów z książkami. Jest tam jeszcze mały stolik, a przy nim krzesło.

Rad · Usser

<wszedł do środka> Wow... <podszedł do regałów> Strasznie zakurzone, ale jest tu mnóstwo książek. Wszystkie są na temat nekromancji, czarnoksięstwa i śmierci. Kto mógł tu mieszkać?
<wziął jedną z książek> <usiadł na krześle i zaczął ją czytać>
[Zostanę tutaj. Może wreszcie przestane sprawiać kłopoty.]

Rad · Usser

<czyta już którąś książkę z kolei> [Tego jest tu za mało. Może w tym wymiarze znajdę więcej.]
<wstał z krzesła> <pojawił się przed nim jakiś portal> <wszedł w portal> <portal znikł>

Rad · Usser

<pojawił się> <wzią jakąś książkę i zapieczętował drzwi od wewnątrz>
<sprawdził czy drzwi nei da się otworzyć> <po czym siadł na krześle i zaczął medytować>

Rad · Usser

Rad: [Nie mogę się skupić. Cały czas myślę o tym, że jednak oni potrzebują pomocy, ale jej nie chcą.] <otworzył oczy> Dość tego. Nie mogę się nimi przejmować. Mam być samotnikiem.

Strażnik Strachu: <stoi za Rad'em> Jeśli się o nich boisz to powiem ci, że sobie nieźle radzą.

Rad: <przymrużył oczy> Jesteś jakiś inny od reszty strażników prawda?

Strażnik Strachu: Każdy strażnik ma inny charakter. Ja na przykład nie spostrzegam szczęścia i radości ani smutku i strachu.

Rad: Więc czemu jeszcze nas nie zlikwidowałeś? <patrzy na niego uważnie>

Strażnik Strachu: Nie wiem. <spojrzał w ziemię> Chyba w jakiś sposób wywołujecie we mnie litość.

Rad: Więc jednak. Jesteś od nich zupełnie inny. Czemu nam pomagasz? Jaki masz w tym cel? <wstał>

Strażnik Strachu: Cel? Cel to coś co nie jest mi potrzebne. A z ta pomocą to... <zamyślił się> <spojrzał na swoje ręce> Może ja rzeczywiście jestem jakiś dziwny. Moja dusza ma inny kolor od reszty. Nie potrafię walczyć wręcz.

Rad: Rozumiem cię. Każdy jest trochę inny, ale są istoty takie jak my, które wyróżniają się jeszcze bardziej.

Strażnik Strachu: Przestań tak mówić. Nie lubię gdy ktoś chce mnie wyprowadzić z równowagi. Masz się bać i martwić. Masz czuć trwogę. A nie mi współczuć. Im bardziej się boicie tym bardziej rosnę w siłe.

Rad: Rozumiem, ale zachowajmy to w tajemnicy. Zostańmy przyjaciółmi, a resztę zostawiam tobie.

Strażnik Strachu: Skoro tak mówisz. Nazywam się Legato.

Rad: Miło poznać. siej trwogę ale nikogo nie zabijaj. Ja robię to samo. Podbieram od nich energie duchową, ale ich nie zabijam. I żyję z nimi w zgodzie.

Legato (Strażnik Strachu): Niezły sposób. Zostańmy wspólnikami. <zaczyna wychodzić> <złamał pieczęć> Zamierzasz tu zostać? <wychodzi z chaty>

Rad: Jasne, że nie. <wychodzi za nim>